Με θέμα «Νεο-Ειδωλολάτρες»…

Με θέμα «Νεο-Ειδωλολάτρες»…
(115 σχετικές αναρτήσεις, στο ιστολόγιο «χαίρετε») 

ΕΔΩ

Agio-Graffiti: ΔΥΟ ΕΙΚΟΝΕΣ = 2.000 ΛΕΞΕΙΣ

http://xairete.blogspot.com/2008/09/agio-graffiti-2000.html

Agio-Graffiti: ΔΥΟ ΕΙΚΟΝΕΣ = 2.000 ΛΕΞΕΙΣ

ΝΕΟ-Ειδολολατρες: Αντίγραφο «Παναγίας, Άξιον Εστί» = μάνκι μπίζνες εστί!..

«Θύματα απάτης έπεσαν εκατοντάδες πιστοί στην Μακρίνεια Ηλείας, οι οποίοι συμμετείχαν σε προσκύνημα της εικόνας της Παναγίας Άξιον Εστί.

Η εικόνα όμως όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια δεν ήταν η αυθεντική, αλλά αντίγραφό της, κάτι που οι πιστοί φαίνεται ότι δεν γνώριζαν.

Το προσκύνημα έγινε στο ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη, στις 12 Αυγούστου, στο πλαίσιο του μνημόσυνου, για τους ανθρώπους που έχασαν την ζωή τους στις περσινές πυρκαγιές.
Μάλιστα ακολουθήθηκαν όλες οι επίσημες τιμές, με πομπή και φιλαρμονική ορχήστρα.

Δηλαδή η όλη τελετουργία παρέπεμπε στο ότι η εικόνα ήταν η πραγματική και όχι αντίγραφό της.

Ο δήμαρχος Ζαχάρως, κ. Πανταζής Χρονόπουλος, με δηλώσεις του παραδέχτηκε ότι σκόπιμα αποκρύφτηκε το γεγονός, ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη προσέλευση πιστών στο προσκύνημα.»

Πηγή: zougla.gr

Λ.Κ.: Καθόλου άσχημο! Θα μπορούσε να είναι ύμνος στον Ήλιο!

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Σαν τα ηλιοτρόπια

που κοιτούν

κατάματα τον ήλιο,

και στρέφουν

πάντα προς αυτόν

την ύπαρξη τους, πλέρια…

…Όμοια κι εμείς,

βλασταίνοντας

στης χάρης Σου το Βασίλειο,

σε Σένα Θεέ, υψώνουμε

ψυχή και νου και χέρια,

μέσ' 'τους χειμώνες της ζωής,

και μέσ' 'τα καλοκαίρια!..

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ!

ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ:

Λ.Κ.: 

Καθόλου άσχημο! Θα μπορούσε να είναι ύμνος στον Ήλιο!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:

"...Αλλά και πραγματικά (αν και λανθασμένα), θα μπορούσε το τραγουδάκι να είναι ύμνος προς τον ήλιο!.. Συνέβη κάτι παρόμοιο, λένε, όταν κάποιος απομόνωσε το παιδί του από τότε που γεννήθηκε, ώστε να μην έχει καμία εξωτερική θρησκευτική επιρροή, και το παρακολουθούσε, το παρακολουθούσε, μέχρι που ένα πρωί, παιδάκι πια αυτό, το είδε να γονατίζει και να προσεύχεται... στον ήλιο!..
Γι αυτό λέω ότι η πίστη, το θρησκευτικό συναίσθημα, είναι έμφυτο στον άνθρωπο, που από μόνος του, χωρίς την Αποκάλυψη από το ίδιο το Θείο, χάνει τον προσανατολισμό του και προσκυνάει την κτίση αντί τον Δημιουργό Θεό!

Έλα μαζί μας...

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΑΦΟΡΑ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΜΠΑΔΗΔΡΟΜΟ
ΜΙΑΣ «ΦΛΟΓΑΣ» ΠΟΥ ΚΑΠΝΙΖΕΙ
ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΑ,
ΚΑΙ... ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΣΚΟΤΟΣ:

Σε πίκραναν πολλοί στο στίβο της ζωής,
η άγνοια σε κράτησε μακριά μας,
στο ψέμα αν ψάχνεις την αλήθεια
δεν θα βρεις
άκουσε τους ψιθύρους της καρδιάς μας:

Έλα μαζί μας σ’ έν’ άλλο στίβο
δώσε την ψυχή σου στο Χριστό,
έλ’ αδελφέ στης αρετής το στίβο,
χάριζε καρδιές στον ουρανό.

Σκυταλοδρόμοι αγάπης θα είμαστ’ αθλητές
στ’ άστρα τα ψηλά ιδανικά μας,
του έργου του Χριστού εμείς συνεχιστές
θα έχουμε για πάντα σύνθημα μας:

Έλα μαζί μας...


Τι ήταν αυτοί οι αρχαίοι αυτοί θεοί; Ήταν λέει, στον Όλυμπο!

Η αλήθεια είναι ότι ήταν μεν ανύπαρκτοι ως θεοί, αλλά ήταν υπαρκτοί ως ανώτερες του ανθρώπου δαιμονικές δυνάμεις. Γι' αυτό και ο Χριστιανισμός στη διάδοσή του συνάντησε ισχυρότατη αντίσταση και διωγμούς ακόμη!.. Χριστός Ανέστη, συνέλληνες αδελφοί!.. Και οι δαίμονες, «όπου φύγει - φύγει», και με την «ουρά» τους κάτω από τα σκέλια τους. Χριστός ανέστη! Και οι νεοέλληνες, πιστεύουμε πια στον αληθινό Θεό, και όχι όπως οι πλανεμένοι αρχαίοι (αλλά και πολλοί ακόμη, σημερινοί, των θρησκειών της Ανατολής), σε ψεύτικους θεούς και σε ξόανα - είδωλα δαιμονικά.

Κάποιοι τώρα θέλουν να μας γυρίσουν πίσω στην ειδωλολατρία; Ή μήπως οι αρχαίοι δεν ήταν ειδωλολάτρες; Ήταν, διότι πίστευαν ότι τα αγάλματα, ήταν κατοικία των διαφόρων «θεοτήτων» που εικονίζανε.

Διαβάζω στην Εγκυκλοπαίδεια του Χάρη Πάτση να λέει για τα «ξόανα», τα οποία δεν τα διαχωρίζει από τα «είδωλα», ότι: Τα ξόανα, είναι αρχαίο είδος αγάλματος (ομοίωμα και όχι εικόνα), καμωμένο από ξύλο. Αυτά τα είδωλα - ξόανα (χοντροκομμένα κατασκευάσματα από κορμό δέντρου), οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι... έπεφταν από τον ουρανό! Γι' αυτό τα ονόμαζαν «διηπετή», ότι δηλαδή τα πετούσε ο Δίας!!! Και αυτά, είχαν μέσα στους ναούς τους, μέχρι που έφτασαν στην κατασκευή αγαλμάτων από μάρμαρο. Και στα είδωλα (λέει το ίδιο λεξικό), σύμφωνα με την πίστη των αρχαίων, κατοικούσαν οι «θεότητες» εκείνες, τα ομοιώματα των οποίων και αποτελούσαν!!!

Και μέσα στον σκοτισμό της πολυθεΐας τους οι αρχαίοι Έλληνες, ειδωλοποίησαν και όλα τα εγκληματικά, τα ανθρώπινα πάθη της ατιμίας, και γι' αυτό μεγάλα πνεύματα της εποχής εκείνης όπως ο Σωκράτης, αμφισβήτησαν τους ψεύτικους θεούς, και έγιναν έτσι συνεργοί του αληθινού Θεού στην προετοιμασία του κλίματος για την αποδοχή του κηρύγματος του Αποστόλου Παύλου.

Δηλαδή, πέρα από αυτήν την πλάνη τους οι αρχαίοι Έλληνες, ξέπεσαν τόσο, ώστε απέδιδαν στους πολλούς ψευτοθεούς τους, και όλες τις δικές τους ανηθικότητες! Αυτό, έκανε τους αρχαίους Ίωνες φιλόσοφους να ξυπνήσουν, και να φωνάξουν ότι είναι αδύνατον οι θεοί να είναι και... κακοποιά στοιχεία!!!

Οι αρχαίοι λοιπόν, έκαναν το λάθος να λατρέψουν είδωλα (πέτρινα, ξύλινα, μαρμαρένια), δηλαδή την ύλη, τα κτίσματα, διότι δεν γνώριζαν τον Κτίστη, τον Ένα και αληθινό, τον Δημιουργό, τον «άγνωστο Θεό»!.. Δεν γνώριζαν για την προ του ανθρώπου δημιουργία του άυλου και πνευματικού κόσμου των αγγέλων. Δεν γνώριζαν για την αποστασία του Εωσφόρου και για τους αγγέλους που τον ακολούθησαν. Και έτσι, οι αρχαίοι πρόγονοί μας, έπεσαν στην παγίδα του Διαβόλου (και των δαιμόνων του) με τον Δωδεκαθεϊσμό. Στην ίδια παγίδα που πέφτουν, εντελώς αδικαιολόγητα σήμερα, και οι αρχαιολάτρες, και οι νεοεποχίτες, και οι σατανιστές.

Και ας σταματήσει πια αυτό το παραμύθι ότι η αντιειδωλολατρική τοποθέτηση, είναι επίθεση κατά των προγόνων μας! Γενικά, όσοι εκφράζουν την «ευλάβεια» στο Δωδεκάθεο και στις προλήψεις που το συνοδεύουν, ξεχνούν πως οι πρόγονοί μας εγκατέλειψαν την πλάνη της ειδωλολατρίας όταν βεβαιώθηκαν ότι η αλήθεια είναι ο Χριστός, ο «άγνωστος Θεός»! Αυτός, που με τόση λαχτάρα περίμεναν.

Διαβάζω στο εγκυκλοπαιδικό λεξικό: «Η πολυθεΐα, ήταν η θρησκεία των ανατολικών λαών: Ελλήνων, Ρωμαίων, Γερμανών, Σλάβων κ.ά. Πρώτοι όμως οι Έλληνες φιλόσοφοι και ιδιαίτερα ο Ξενοφάνης και ο Ηράκλειτος καυτηρίασαν το φαινόμενο της λατρείας των ειδώλων»!

Η σοφία λοιπόν των προγόνων μας, κορυφώθηκε στη συνάντηση με τον Χριστό. Γι' αυτό, οι πραγματικοί υβριστές των αρχαίων Ελλήνων είναι οι νεοειδωλολάτρες: όσοι προσπαθούν απεγνωσμένα να αναβιώσουν παγανιστικές θρησκευτικές δοξασίες. Υβριστές, διότι οι τόσο οι «Αχρίστιανοι» αρχαιολάτρες, όσο και οι «Χριστιανοί» τυπολάτρες των ημερών μας, αποδεικνύουν ότι δεν μπορούν να συμπορευτούν με την προγονική μας σοφία.

«Ήταν φώτα, χίλια φώτα, μα δεν ήτανε το Φως!»

Ζητώντας το φως

-Νυχτωμένοι στρατοκόποι,
στα σκοτάδια που γυρνάτε,
σαν τι να ’ναι που ζητάτε;
Τόσος δρόμος, τόσοι κόποι
μεσ’ στο σκοτεινό στρατί
τ’ ανηφορικό, γιατί;
νυχτωμένοι στρατοκόποι;

Να! Σε λίγο αρχίζ’ η μπόρα:
Σύγνεφα, βροντή, καπνός.
Και το λιγοστό αστροφώς
που σιγοφέγγει τώρα
όπου ναν’ κι αυτό θα σβύσει.
Και σεις τρέχετε, γυρνάτε,
λες και βιάζεστε να πάτε
σε νυκτερινό μεθύσι.

Τόσος δρόμος, τόσοι κόποι!
σαν τι να ’ναι που ζητάτε
στα σκοτάδια που γυρνάτε,
νυχτωμένοι στρατοκόποι;

-Τι ζητάμε; Φως, διαβάτη;
Είν’ ο πόθος ο βαθύς
κάθε ανθρώπινης ψυχής.
Σαν ποιο ναν’ το μονοπάτι,
που στο Φως θε να μας φέρει;
Αχ! κανείς μας δεν το ξέρει.

Φως ζητάμε, Φως διαβάτη.
Πήραμ’ ένα γιδοστράτι
Και χαθήκαμε στα σκότη,
απ’ την πρώτη μας τη νιότη,
και ζητάμε κι όλο πάμε
κι όσο πάμε και ζητάμε.

Πόσα χρόνια πάνε τώρα;
Χίλια; Δυό χιλιάδες; Τρεις;
Μέτρησέ μας τα αν μπορείς.
Με την ίδια πάντα φόρα,
Στο σκοτάδι, στ’ αστροφώς,
τριγυρνάμε σαν αλήτες,
νυχτωμένοι, παρωρίτες,
και γυρεύουμε το Φως.

Πήγαμε στη Βαβυλώνα,
στο Θιβέτ, στην Καρχηδόνα,
στης Αιγύπτου τις ερμιές.
Μας εμάθαν όλοι οι δρόμοι
κι όλες οι νεροσυρμές
ως την Κίνα κι ως τη Ρώμη.

Τίποτα! Νεκρές ελπίδες!
Δεν ευρήκαμε παρά
λιγοστές χλωμές ακτίδες.
Φως ζητάμε, Φως, διαβάτη.
Ξαναπαίρνουμε φτερά
και πετάμε νύχτα - μέρα
απ’ τον Νείλο στον Ευφράτη
κι ως τις θάλασσες κι ως πέρα.

Τρέξαμε στο Καπιτώλιο
και στον βράχο τον αιώνιο,
κι ανεβήκαμε κι αυτές
του Ολύμπου τις κορφές.

Μα και δω η χαρά σαν πρώτα
σβύστηκε σαν λευκαφρός:

Ήταν φώτα, χίλια φώτα
μα δεν ήτανε το Φως...

Και κινήσαμε και πάλι
Και ριχτήκαμε ξανά
στα λαγκάδια, στα βουνά,
στα σκοτάδια και στην πάλη.

Και γυρνάμε σαν αλήτες,
νυχτωμένοι παρωρίτες
στο σκοτάδι, στ’ αστροφώς.
Αχ! πονόψυχε διαβάτη,
πες εσύ, ποιο μονοπάτι,
θα μας φέρει προς το Φως;

-Κουρασμένοι στρατοκόποι,
που σας είδαν τόσοι τόποι,
που σας θόλωσαν το μάτι
καταιγίδα, ανεμοζάλη,
δίψα, θλίψη, φόβος, μπόρα,
πάρτε και το μονοπάτι
το φτωχό, που θα σας βγάλει
προς της Βηθλεέμ τη χώρα.

Είν’ το ίδιο το στρατί
το ματόβρεχτο που φθάνει
στο μαρτυρικό στεφάνι
κι ως το Γολγοθά κρατεί.
Ακολουθάτε το, ακολουθάτε:
Απ’ τη Φάτνη ως το Σταυρό
μπόρεσα και γω να βρω
τ’ άυλο Φως π’ αναζητάτε.

Γεώργιος Βερίτης (ή Αλέξανδρος Γκιάλας)



2 ΣΧΟΛΙΑ:


stavroula:
Ti mou 8umhse auto to poihma!!!
To eixame apageilei se mia ap tis e3ormhseis mas, ws
xaroumenes agwnhstries se kapoia nosokomia!
Arxes 10etias 80! Omorfes anamnhseis, idiaitera otan 8umamai
ta proswpa polwn nosuleuomenwn!
Na' ste kala.


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Και σ’ έμενα, παρόμοιες αναμνήσεις ξυπνά το ποίημα αυτό το οποίο και τραγουδούσα στα νιάτα μου, ακούγοντας την σχετική κασέτα της χορωδίας των «Χριστιανικών Μαθητικών Ομάδων», διότι τότε (δεκαετία του ’70) είχαν κιόλας μελοποιηθεί οι στοίχοι αυτοί του Βερίτη.


(Από το εξαφανισμένο ιστολόγιο μου "ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ")

Πώς γιορτάσαμε, και, φέτος το Πάσχα;

Πώς γιορτάσαμε, και, φέτος το Πάσχα;

Γιορτάσαμε έτσι ώστε να βρίσκει και σε εμάς εφαρμογή ο λόγος της Παλαιάς Διαθήκης σύμφωνα με τον οποίον ο Θεός... «μισεί» τέτοια πανηγύρια;

Ας δούμε κάποια περιστατικά, και ας βγάλουμε συμπέρασμα:

Μια κυρία από την Ελλάδα που βρέθηκε (για θρησκευτικό τουρισμό) στα Ιεροσόλυμα, δήλωνε μπροστά στην κάμερα, προχθές, ότι βρισκόταν εκεί μόνο και μόνο για να δει το «άγιο φως»!..

Τρία παιδιά (νέοι άνθρωποι) τραυματίστηκαν σοβαρά χτες τη νύχτα, εδώ στην Ελλάδα, από τα βεγγαλικά τους, και μεταφέρθηκαν με αεροπλάνο (από Κρήτη και αλλού) στο ΚΑΤ.

Ηθικοί αυτουργοί πρέπει να θεωρηθούν οι εκκλησιαστικοί ηγέτες που ανέχονται ή και ενθαρρύνουν τέτοια έθιμα.

Δυο ενορίες στην Χίο, για παράδειγμα, κάνουν κάθε χρόνο ρουκετοπόλεμο με χιλιάδες ρουκέτες που εκτοξεύουν η μια στην άλλη! Είναι βλέπετε πολλά τα λεφτά από τον τουρισμό που ανθίζει στο νησί τέτοιες μέρες εξ αιτίας του εθίμου αυτού. Λέτε και οι ενορίες να μην έχουν και αυτές τις απολαβές τους από αυτό; Αλλιώς, πώς ανέχονται μια τέτοια κατάσταση;

Την ώρα της μάχης, νεαροί στη Χίο δήλωναν με θράσος μπροστά στις κάμερες ότι έχει πάει 12. 30 η ώρα (μετά το «Χριστός Ανέστη») και αυτοί συνεχίζουν να πολεμούνε! Ωραίοι Ορθόδοξοι, ε; Ωραίοι ενορίτες, ε; Αντί να εκκλησιάζονται, δαιμονίζονται με το συγκεκριμένο έθιμο!

Οι κάμερες όμως, μας έδωσαν πλήρη εικόνα και από την «Ανάσταση» στον μητροπολιτικό ναό της Αθήνας:

Αστείος ήταν (ο συμπαθής κατά τα άλλα) επίσκοπος Ευθύμιος που λόγω ηλικίας (και όχι μόνο) αγκομαχούσε να προλάβει τους άλλους που κατευθύνονταν προς την εξέδρα που είχε στηθεί στην πλατεία. Ευτυχώς, δεν είχαμε κανένα ατύχημα, και με αυτόν, παρόμοιο με αυτό του Ιερώνυμου... Ευτυχώς!..

Βέβαια, λόγω της παρουσίας των επισήμων, ο απλός λαός ήταν περιφραγμένος (σαν τα ζώα) σε απόσταση από τα τεκταινόμενα! Στην εξέδρα φυσικά, κάποια πολιτικά πρόσωπα πλαισίωναν τους παπάδες, ή μάλλον ήταν αντικριστά με αυτούς, ενώ πίσω ακριβώς από τους παπάδες φιγουράριζαν κάποιοι αντιπρόσωποι των αιρετικών, όπως κάποιος περίεργος τύπος με μια κουκούλα, όπως ένας παπικός, κλπ, προς τους οποίους ο ταλαίπωρος Επίσκοπος (σαν κουρδιστός κουμπαράς ήταν με όλα του τα άμφια) πρόσφερε τον Σταυρό (μετά την Ανάσταση) για να τον ασπασθούν και αυτοί, μετά τους πολιτικούς επισήμους, τιμής ένεκεν!

Οι υπόλοιποι, τα ζώα είπαμε, παρακολουθούσαν αδιαμαρτύρητα τα αίσχη αυτά να συμβαίνουν μπροστά στα ματιά τους. Κάποιοι δε από τους ντεμί επισήμους που ήταν παρατεταγμένοι στην πρόσοψη του ναού, έκαναν διάφορα άλλα πράγματα, όπως τους απαθανάτισε η κάμερα όταν έκανε ένα πλάνο «σάρωση»: Άλλοι χασμουριόνταν, και άλλοι (με το «Χριστός Ανέστη») άναψαν αμέσως τσιγάρο!!!..

Πώς γιορτάσαμε, και, φέτος το Πάσχα;

Γιορτάσαμε έτσι ώστε να βρίσκει και σε εμάς εφαρμογή ο λόγος της Παλαιάς Διαθήκης σύμφωνα με τον οποίον ο Θεός... «μισεί» τέτοια πανηγύρια;

ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΤΕ;